#02

Co jeśli nie pasuje do tego świata,w którym żyje?

Ostatnio to pytanie ciągle krąży w mojej głowie.

A co dziwne nie mogę na nie znależć sensownej odpowiedzi.

Czuje , że żyje bo muszę, a nie z przyjemnością.

Nie radzę już sobie z niczym.

Nad niczym nie mam w swoim życiu kontroli.

Ciągle coś dzieje się przeciwko mnie.

Nawet koleżanka, z którą piszę ponad  cztery miesiące już mnie "olewa"

Przykre, że większość osób powoli ma mnie gdzieś.

Widocznie widzą jaka naprawdę jestem bezwartościowa i nie warta najmniejszej uwagi.

Na zewnątrz pokazuje jaka jestem silna i niczym za bardzo się nie przejmuje.

Niestety w środku jestem jak stłuczone lustro na miliony drobnych kawałeczków, których nie da się już nigdy skleić.

Nie mam nawet upragnionej kontroli nad jedzeniem.

Ostatnio były dni złe i kilka troszkę lepszych.

Wiem, że stać mnie na dużo lepsze niż te, który były.

A przecież jedyne w moim życiu nad czym mogę mieć kontrole jest właśnie JEDZENIE.

A ja jestem taka do niczego i tak beznadziejna, że NIE POTRAFIE.

Przecież to ja decyduje co włoże do swoich ust i zjem.

Jest we mnie dużo chęci do walki.

Jestem silna, a potem jakby magiczna ręka tą całą zgromadzoną siłę zabrała.

Ulotniła się jednym słowem.

Wszystko mija dosłownie jak bańka mydlana.

Z dnia na dzień coraz gorzej czuje się w swoim ciele i co gorsze ze swoją psychiką.

Myśli w mojej głowie krążą bardzo niebezpiecznie.

Kłębią się z dnia na dzień aż w końcu i one znajdą ucieczkę.

Nigdy nie myślałam, że do takiego etapu w swoim życiu, że powiem

MAM DOŚĆ ŻYCIA.

Kiedyś nawet myślałam jakby było jak:

Mnie nie by nie było już na tym świecie?

Jak jest w tym "innym lepszym świecie"?

Co by było jak bym była "inna, lepsza"?

Wszystko napewno byłoby inne...

CZUJE TAKĄ OKROPNĄ PUSTKĘ....

Nigdy tak jeszcze nie było.

Jak widać ja i moje życie jest skazane na ciągłe porażki, brak sukcesów i same problemy.

Przykre, ale prawdziwe.

Nie mam już nadzieji, na lepsze jutro...